En weer zijn er recensies te melden. Leestafel recenseerde de eerste twee delen van de Lilith-trilogie. Buiten de Biblion om is dit voor het eerst dat mijn boeken worden gerecenseerd door iemand van buiten het genre. Ik ben dan ook blij dat vooral “Gebonden in Duister” erg positief werd beoordeeld.
Gebonden in duister is een prima fantasy-boek van eigen bodem. Het is het eerste deel van een trilogie. Het rijk Merzia wordt heel boeiend en duidelijk beschreven en dat geldt ook voor de personages. Soms is het frustrerend dat Lilith zo moeilijk te doorgronden is. Tegelijkertijd is diezelfde ondoorgrondelijkheid het ingrediënt dat dit duistere boek zo boeiend maakt.
Kim ten Tusscher geniet van de vrijheid die ze in het fantasy-genre ervaart maar hecht wel veel waarde aan waarschijnlijkheid. In Gebonden in duister laat ze haar fantasie de vrije loop waarbij ze de kunst verstaat om immer geloofwaardig te blijven.
Leestafel vindt het jammer dat Lilith in “Verbroken in Schemer” naar de achtergrond verdwijnt. Wel is het verhaal goed en kundig geschreven, staat in de recensie.
Beide recensies zijn hier te vinden. Ze bevatten echter wel uitgebreide samenvattingen die veel over de boeken verklappen.
Op het forum van Leestafel kwam de discussie al snel op de betekenis van de naam Lilith. Dat herinnerde me eraan dat ik al geruime tijd een blogpost over de namen van mijn personages wilde schrijven. Daarom heet deze post ook “It’s all in a name – 2”. In “It’s all in a name” geschreven op 29 juni 2011 ging het uiteindelijk over pseudoniemen, nu wordt het tijd dat ik ga schrijven wat ik toen al wilde.
Ik haal de meeste namen die ik gebruik uit een voornamenboekje. Het gaat er dan niet alleen om dat de namen mooi zijn, maar het gaat me zeker ook om de betekenis. Het zegt mij iets over de personages die ik wil gebruiken. Het biedt me houvast.
Ik kies de belangrijkste namen echter al in het begin van het verhaal. Regelmatig veranderen de personages van karakter naarmate ik ze beter leer kennen. Bijna nooit verandert een naam mee. Dat gebeurde eigenlijk alleen bij Ferhdessar, die eerst een te lieve naam had waardoor hij niet uit de verf kwam.
Je kunt je voorstellen dat de betekenissen van de namen na vijf jaar (her)schrijven misschien niet meer helemaal bij de personages passen. Dat is niet erg. Mijn ouders noemden mij Kim omdat ze het een mooie naam vonden. Het betekent niet dat ik een oorlogsaanvoerder, Ierse held of actrice ben geworden.
Maar waarom wilde ik dan toch een post schrijven over dit onderwerp?
Veel mensen vragen me hoe ik bij Lilith kwam, omdat zij toch een bekend figuur is. Er zijn veel verhalen over haar opgetekend die variëren van Lilith als moeder van alle vampiers, via hogepriesteres tot eerste vrouw van Adam.
Dat was niet waarom ik voor Lilith koos. Sterker nog, toen het idee voor de trilogie werd geboren en ik een naam koos voor mijn hoofdpersoon was ik hiervan helemaal niet op de hoogte. Volgens mijn voornamenboekje is Lilith een demon uit de bijbel. Een nachtmonster. Haar naam hangt oorspronkelijk samen met ‘geest, spook’. Dat sloot goed aan bij wat ik met haar wilde, maar sloot meteen uit dat ik die naam zou gebruiken mocht ik ooit echt een dochter krijgen.
Later ben ik er via anderen en mijn eigen research achter gekomen welke verhalen er over Lilith zijn. Hoewel Lilith daar dus niet rechtstreeks op is geïnspireerd, zijn er misschien wel aspecten van die verhalen doorgedrongen in mijn verhaal. Alleen al de vraag of Lilith een held of een afgrijselijk monster is, sluit perfect aan bij mijn hoofdpersoon.
Ik zou nog uitgebreid kunnen vertellen dat de namen van de Inuuk afkomstig zijn van Inuit-woorden en de Naftalianen namen hebben die uit het Lakota komen, maar ik houd het voor nu bij Liliths tegenspeler. Hij heeft van het begin af aan de perfecte naam gehad: Kasimirh. Mijn voornamenboekje weet niet zeker wat de betekenis is. Het Poolse ‘kazimierz’ betekent mogelijk ‘verkondiger van de vrede’. Het Tsjechische ‘kazimir’ betekent ‘verstoorder van de vrede’.
Als in april “Geboren in Licht” is verschenen, zal duidelijk worden wie gelijk had: de Polen of de Tsjechen. Ik ben vooral benieuwd wat de lezers ervan denken. En daar hoort de mening van Leestafel ook bij. Want ook op deze recensies ben ik trots en dat er op een forum over mijn boeken wordt gediscussieerd, vind ik erg leuk.
