Toen ik anderhalf jaar geleden mijn baan verloor, besloot ik me fulltime te gaan storten op het schrijven. Ik wilde kijken hoever ik kon komen als ik daar al mijn aandacht op kon vestigen. Ook besloot ik een serieuze poging te doen om de internationale markt te veroveren.
Een paar jaar geleden waren al Hydrhaga en Bound in Darkness uitgekomen als Engelse edities. Het afgelopen jaar heb ik ook Verbroken in Schemer laten vertalen (nog even de puntjes op de I en dat boek is klaar) en onlangs is mijn vertaler gestart met het laatste deel van de Lilith trilogie. Ook heb ik de eerste stukken van Jager naar het Engels laten omzetten. Mijn plan was namelijk tweeledig: via selfpub de Lilith trilogie lanceren en met Jager en Prooi op zoek naar een agent of uitgever in het buitenland.
Ik ben altijd heel goed in het bedenken van plannen, maar hoe ik die vervolgens ten uitvoer moet brengen… dat vind ik altijd een stuk lastiger. Want hoe werkt dat Amazon nou eigenlijk? Waar moet je op letten als je een boek uitgeeft in het buitenland? Welke agent is betrouwbaar en hoe benader je die dan? Heel veel vragen, weinig antwoorden. Want als je op internet gaat zoeken, vind je heel veel informatie. Maar welke is de goede?
Gelukkig werd dit jaar de Worldcon niet in Amerika georganiseerd, maar in het beter bereikbare Helsinki. Ik besefte dat ik daar de informatie zou kunnen vinden die ik zocht. J. Sharpe besloot ook te gaan, dus boekten we een vlucht en hotel. Op 9 augustus vlogen we (de groep Nederlanders was inmiddels wat groter) naar Finland. Ik had mijn koffer vol met boeken en mijn hoofd vol met vragen waar ik een antwoord op hoopte te krijgen. En het nieuwste boek van Joris was net uit, dus had ik ook nog erg fijn leesvoer voor onderweg.
Nou ken je misschien de comic cons zoals die in Nederland en België worden gehouden. Ik kan je vertellen, een Worldcon is echt iets heel anders. Het is meer een conferentie. Vijf dagen lang is er een uitgebreid programma met lezingen, panels, workshops, films, feestjes en nog veel meer (ik geloof 900 programma onderdelen in totaal). Ook worden er de Hugo Awards uitgereikt. In de cons in Nederland en België ligt de nadruk veel meer op de markt en het cosplayen, dat is bij Worldcon van ondergeschikt belang.
De eerste dag was chaos. Er stond niet zoveel op het programma, dus de duizenden mensen wilden allemaal hetzelfde zien. Dat paste echter niet in de zalen. De panels waar het ons wel lukte om binnen te komen, vielen tegen. Geen geslaagde eerste dag dus. De afsluiting was wel erg gezellig: lekker uit eten met een hele club Nederlanders.
De tweede dag waren er meer dingen tegelijkertijd gepland, waardoor de menigte zich meer verdeelde en er waren grotere zalen geregeld. Joris en ik vonden een plekje vooraan in de zaal bij het – voor mij – meest belangrijke panel van die dag: “Literary agents and where to find them”. Ik weet nu wie ik Jager kan toesturen en hoe ik dat het beste kan doen.
Een paar uur later mochten Joris en ik ook zelf in een panel plaatsnemen: “Role of secrets in speculative fiction”. Hoe kom je op zo’n panel, vraag je je misschien af? Maanden eerder had ik aangegeven graag deel te nemen aan het programma en tot mijn verrassing was ik voor drie panels geselecteerd. Dit eerste panel ging erg leuk en het geeft een enorme kick om voor zo’n grote zaal te zitten. Vooral omdat de meeste stoelen ook echt bezet waren. Op de foto zwaait Worldcon naar Nederland.
Vrijdag wilde ik naar het panel “Building resistance”. Helaas ontspoorde dat helemaal. Het panel zou gaan over hoe je overtuigend een opstand neerzet in je verhaal en het begon veelbelovend. Al snel ging het echter over American healthcare. Jammer, want in de Vertellingen van de Ondergang 2 – Macht gaat een opstand een grote rol spelen. Vervolgens moest ik deelnemen aan een panel over “Female friendship in fiction”. Een lastig onderwerp, vond ik, maar uiteindelijk ging het prima. Een paar uurtjes later zat ik in het leukste panel: “The Fantastical travel guide”, samen met Shimo Suntila, Jeff Vandermeer en Anne Leinonen. Je kunt deze hier op Youtube terugzien. Dit was het laatste panel waar ik aan deel moest nemen. Ik vond het echt super om dit te ervaren, maar ik vond het ook wel fijn dat het er nu op zat. Want soms miste ik ook hele interessante onderwerpen, doordat ik ergens moest zijn. Ach ja, je kunt niet alles hebben.
Het meest interessante moest echter nog komen. In het panel “So you’ve decided to self-publish. Now What?” gaven vijf schrijvers echt alle ins and outs over het selfpubben. Wat heb ik hier veel aan! De volgende dag heb ik nog gepraat met Deborah J. Dean, een van de deelnemers aan het panel, en ik heb nu een heel stappenplan klaar voor hoe ik de Lilith trilogy kan gaan verkopen. De eerste stappen zijn zelfs al gezet. Echt super dat deze mensen hun kennis wilden delen!
De hele Worldcon was mijn Bound in Darkness te koop in de dealerroom en zaterdag stond ik op het programma voor een signeersessie. Als je George RR Martin of Robin Hobb bent dan gaan de mensen al twee uur van tevoren in de rij staan en gaat de rij minstens twee keer de zaal rond. Dat was bij mij natuurlijk een stukje minder, maar ik was blij verrast dat er toch echt mensen kwamen. Een man uit Amerika had naar aanleiding van “The Fantastical travel guide” mijn boek gekocht en was er ook al best ver in. Het was super om te horen dat hij het een erg goed verhaal vond. Ook kwam Mervi, een Finse boekblogger, langs om een recensie exemplaar op te halen en met Joris en mij op de foto te gaan.
Op zondag moest Worldcon het zonder Joris en mij doen. We besloten dat we toch echt wat meer van Helsinki moesten zien dan alleen het stukje van de hostel naar de con.
Wat ik me eigenlijk helemaal niet zo gerealiseerd had, is dat Worldcon viel in de laatste week dat ik uitkeringsgerechtigd was. Geïnspireerd keerde ik terug, met een duidelijk beeld hoe ik nu verder moet. De cirkel is rond. Zou het toeval zijn?
P.S. Omdat het veroveren van de wereld niet zo snel ging als ik aanvankelijk had gehoopt en ik het ook wel heel eenzaam vond, ben ik pas geleden weer op zoek gegaan naar een baan. Sinds vorige maand heb ik weer werk voor drie dagen in de week, wat perfect te combineren is met al die andere dingen die ik doe.
