Ik had nooit verwacht dat ik vijftien jaar na het publiceren van Gebonden in Duister nog steeds in Liliths wereld zou schrijven. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zeker als je zo nieuwsgierig bent als ik. Want het is die nieuwsgierigheid die ervoor zorgt dat ik steeds meer blijf ontdekken.

Na ieder afgerond verhaal zit ik met nieuwe vragen. Na de Lilith trilogie besefte ik dat de religie van Margal vergaande gevolgen moet hebben voor de Godin en haar gezin. In Jager & Prooi onderzocht ik dat verder. Na het afronden van dit tweeluik keerde ik op aandringen van fans terug naar Lilith. Ik was inmiddels ook benieuwd hoe het met haar ging. En toen ik de Vertellingen van de Ondergang klaar had, ontdekte ik een verband tussen de Inuuk en de servi. Hoe kwamen zij van verwantschap tot oorlog? En waarom kunnen de servi niet meer transformeren tussen mens en onderwaterwezen? Dat verhaal ben ik nu aan het ontdekken.

Schrijven is voor mij een zoektocht. Naar de personages en de verhalen zelf. Naar de echte wereld én naar Eadunakh, de wereld in mijn verhalen. Naast schrijven reis ik graag, maar datzelfde doe ik dus ook in mijn boeken. Ik wil weten wat er achter die bergketen ligt of wat er is op die nog oningevulde plek op mijn landkaart. Ik wil andere culturen leren kennen. De reizen die ik echt maak, zijn een inspiratie voor mijn verhalen. En zo vloeien de echte wereld en die van Lilith, Kiril, Jakob en al die anderen in elkaar over.