Ik heb gefaald. Als plotter dan. Ik heb het geprobeerd en dacht echt dat ik het best goed op de rit had, maar gaandeweg mijn verhaal in wording, besef ik me dat het niet klopt. Dat ik scenes beter kan omgooien en het verhaal toch beter anders kan lopen. Dat ik over belangrijkste details niet goed genoeg heb nagedacht.
Soms hoor ik van andere schrijvers dat ze het hele verhaal van te voren uitdenken en per hoofdstuk een korte samenvatting op papier zetten. Het helpt hen om meer doelgericht te schrijven en het voorkomt een heleboel herschrijven. Vooral dat laatste spoorde me aan om het plotten toe te passen, want ja, ik herschrijf me altijd een slag in de rondte. Als ik dat een beetje zou kunnen indammen, zou ik ook sneller een verhaal kunnen afronden.
Van andere schrijvers hoor ik dat ze niets van plotten willen weten. Zij willen een verhaal ontdekken, bijna alsof je het boek leest in plaats van schrijft. Op ontdekkingstocht gaan in de wereld die nog onbekend aan je voeten ligt. Dat snap ik. Dat is precies wat ik zo heerlijk vind aan schrijven.
Voor mijn verhaal in wording paste ik een mengelmoes toe. Ik schreef de belangrijkste scenes op post-its (een essentieel hulpmiddel voor de plotter, geloof ik) en plakte ze in de meest logische volgorde op. Ik overtuigde me ervan dat het verhaal zo moest lopen en besloot de details gaandeweg in te vullen. Het beste van twee werelden.
Maar zo werkt het dus niet. En ik snap ook waarom. Ik heb geen geduld. Als ik een waanzinnig idee heb voor een nieuw verhaal, kan ik niet eerst weken (maanden?) lopen bedenken wat er zoal gebeurd. Dan wil ik het laten gebeuren, de scenes tot leven laten komen op meer dan een post-it. Meemaken wat de personages meemaken. Ik had het kunnen weten, want mensen zeggen altijd al over me: wat Kim in de kop heeft, heeft ze niet in de kont.
Dit is wat werkt voor mij, dus dit is hoe ik het moet doen. En die post-its gebruik ik er nog wel naast, om het overzicht te houden, nadat ik de scenes heb geschreven en om de ideeën voor de volgende delen bij te houden. Ook al zullen die wel weer veranderen zodra ik daar ben aangekomen. Dus ik heb gefaald als plotter, maar ben geslaagd als impulsieve, enthousiaste ik.
(Deze blog verscheen op 15-06-2016 op Hebban.)
