Vandaag kreeg ik een mail van een van mijn proeflezers en eronder stond: puur uit nieuwsgierigheid, maar hoe vaak herschrijf jij eigenlijk een verhaal? Ik antwoordde en toen dacht ik: daar zou ik eens een blog over moeten schrijven.

Ik merk vaak dat mensen denken dat je een versie van een verhaal schrijft, dat opstuurt naar een uitgever en het bijna zo wordt uitgegeven. Als ik dan over redactie vertel, vraagt men zich regelmatig af of ik het niet heel vervelend vind dat iemand anders zich met het verhaal gaat bemoeien. Het is toch mijn verhaal? Pas als ik uitleg dat het verhaal met iedere herschrijfronde en dus ook redactieronde meer het verhaal wordt dat ik altijd al had willen vertellen, beginnen ze het te begrijpen.

Maar ik schrijf deze blog eigenlijk niet voor al die lezers, maar juist voor de beginnende schrijvers. Voor hen die een verhaal in zich hebben, maar dat niet op papier durven te zetten. Die misschien wel gaan zitten en beginnen, maar al snel weer opgeven, want wat ze op papier zetten, is niet in een keer goed. En voor hen die misschien wel gaan herschrijven, maar dan alsnog moedeloos worden, omdat het dan nog steeds niet is wat ze voor ogen hadden. Die hun zelfvertrouwen verliezen, omdat ze alleen het eindresultaat zien dat in de boekhandels ligt en niet dat die schrijver misschien wel net zo begon.

Hoe vaak ik herschrijf? Ik heb geen idee. Sommige scenes tientallen keren, andere krijg ik bijna in een keer goed op papier. Doordat ik organisch schrijf, mijn verhaal niet chronologisch op papier zet en tussendoor mezelf redigeer – ja, ik ben een chaoot – heb ik nooit een eerste versie die ik daarna van begin tot einde kan herschrijven.

Maar ik kan je wel wat andere getallen geven. “Bloed” telt op dit moment 103.000 woorden. Mijn bestandje met deleted scenes heeft er bijna 45.000. Iets minder dan de helft dus. Woorden die ik heb geschreven, maar nooit gedrukt gaan worden. Scenes die niet goed genoeg zijn. Wat ik je ook kan vertellen is dat ik op dit moment bij versie 29 ben van het verhaal. Iedere keer dat ik een deel van het verhaal volledig omgooi zonder dat ik er zeker van ben of het een verbetering zal zijn, sla ik het bestand opnieuw op, zodat ik terug kan als het toch niet wat wordt. Inmiddels 29 keer, dus.

Lieve twijfelende schrijver, geef niet op. Ploeter net zo lang tot je tevreden bent. Ook al moet je het verhaal duizend keer herschrijven, dat maakt niet uit. Het maakt je geen mindere schrijver dan iemand die zegt het in een keer te kunnen. Sterker nog: ik denk dat jij misschien wel de betere schrijver bent, want jij gaat voor het hoogst haalbare en wilt jezelf constant blijven verbeteren.

Zolang je plezier hebt in het schrijven, is er niets verloren!

Nog een blog over plotten en organisch schrijven.

En over het herschrijven van Geboren in Licht.

Afbeelding gevonden op Deviant Art.